Sesja RPG

Templariusze spojrzeli się po sobie, po czym dwójka z nich wystąpiła do Saskii.
-Kuroko Tojio? - zapytał jeden z nich - gdzie są twoi przyjaciele i w jakim są stanie?
Jeden z nich przy tobie klęknął i przyjrzał się ranię na dłoni. Nie była głęboka, ale wyciągnął z torby małą flaszkę pełną niebieskiego płynu, po czym próbował ci wylać ją na rękę.
Dwóch strażników zostało przy barykadzie i coś do siebie szeptali. Co chwilę rozglądali się tu po polach, tam po drzewach w lesie próbując dostrzec coś czego pewnie tam nie było.

Podziękowałem mu. Dokończywszy browar, wyszedłem z karczmy i udałem sie w stronę którą pokazał mi barman.

Idąc drogą prowadzącą do północnego lasu spostrzegłem dwie osoby. Pierwsza bardziej widoczna to klęcząca kobieta, która lamentowała nad losem człowieka chyba ludzkiego pochodzenia, który leżał na ziemi z dość wyraźnymi ranami.
"Muszę im pomóc".
Jednak szybko zmieniłem zdanie gdy zauważyłem Templariuszy, którzy wyszli zza zakrętu. Szybko schowałem się za pobliskim wolno rosnącym drzewem przy jednej z działek. Widziałem jak od ich płytowych zbroi odbijały się promienie słoneczne.
"Poczekam jak rozwinie się sytuacja. Nie mogę wkroczyć do czegoś o czym nie mam pojęcia".
Dokładnie przyjrzałem się jednemu z Templariuszów.
"Standardowe zaklęcie... Wzmocnienie na zbroje. Tak samo jak inni Zakonnicy mają tarcze z białego kryształu."

Byłem bardzo zdenerwowany tym, że Saskia bardzo długo nie wracała. Może nie dali się nabrać? Spojrzałem na Sayię. Wyglądała na smutną. Rozejrzałem się wokół.

Strażnik przez chwilę się miotał, ale nagle upadł na ziemie. Rzucał się na wszystkie strony. Drgawki pośmiertne albo spowodowane działaniem trucizny. Jednak następny strażnik wykazał się dużym refleksem. Chwile później znajdował się tuż przy Saskii, która leżała na ziemi. Templariusz uniusł miecz, przygotowując się do uderzenia.
Saskia bezwładnie zamknęła oczy.
Ale zamiast poczuć ból usłyszała zgrzyt metalu.
Kiedy tylko otworzyła oczy zauważyła mężczyżne w czarnym płaszczu bez kaptura założonego na głowe, którego twarz pasowała idealnie do portretu pamięciowego z ogłoszenia.
-Musicie bardzej uważać - stwierdził, patrząc na ciebie, po chwili jednak dostrzeglaś, że jednym mieczem wciąż powstrzymuje broń templariusza, który był sszokowany zajściem - jeżeli nie masz dobrego planu nie wykonuj go.
Spojrzał na Templariusza i szybko ruszył swoim mieczem, by odbić ostrze przeciwnika. kiedy tylko to zrobił szybkim ruchem wyciągnął drugi miecz z pochwy wiszącej na plecach oraz wstał. Korzystając z sytuacji Białowłosy zaczął wyprowadzać szybkie precyzyjne cięcia pozostawiając małe ślady na zbroi strażnika. Kiedy Templariusz odzyskał równowagę jego zbroja posiadała masze zadrapań o dość znacznej powierzchni.
Trwało to kilka sekund. białowłos uniknął potężnego cięcia odskakując w twoją stronę.
-Uciekaj stąd! - syknął na Saskię.
Po tych słowach natychmiast ruszył ponownie na Templariusza. Zamiast atakować skupił się na unikaniu uderzeń. Wyglądało to tak jak zabawa w kotka i myszkę. Mężczyżnie w czarnym płaszczu przychodziło to bez większego problemu co widać było po jego minie. Lekko uśmiechnięty, ale wygladający poważnie przy każdym uniku czy też sparowaniu cięcia. Za to ruchy Templariusza były coraz cięższe.

"Dopóki nie wyciągną tarcz będę mógł zaatakować z magii, później już nie dam rady nic im zrobić, lepiej przygotuje jakieś zaklecię, jakby było trzeba pomóc."
Otworzyłem księgę, która zwisała z mojego pasa. Spojrzałem na spis treści i otworzyłem na sto siedemnastej stronie gdzie zaczynały się czary bojowe typu błyskawicy. szybko je przejrzałem.
"Większość wymaga większej mocy magicznej niż posiadam, więc chyba wybiorę to."
Otworzyłem na stronie z zaklęciem do przygotowania.
-Fulgur : Parare Incantamenta - szepnąłem, tak by nikt nie usłyszał.
Niestety z tymi słowami nie tylko przygotowałem zaklęcie, ale też wytworzyłem krótki błysk światła, który mógłby być przez kogoś zauważony.
"Mam nadzieje, że nie zwrócili na to uwagi..."
Upuściłem księgę wpatrując się w kobietę siedzącą na klęczkach. Wydawała się nienaturalna. Jakby coś przed chwilą sobie uświadomiła i nie chciała dopuścić do takiego rozwinięcia sytuacji.

Po paru godzinach błądzenia i zwiedzania miasta wkońcu dotarłem do dzielnicy rzemieślniczej.
Czeladnik ze mnie marny, ale i tak nie mam nic do roboty.
znalazłem dom rzekomego Lendosa i zapukałem do drzwi.